Don’t laugh at a killer clown .. Episode 2

´ဒါ ထူးဆန္းတယ္´ ကၽြန္ေတာ္က ေရရြတ္ေျပာသည္။ ´အဲ့ဒါကို ငါ ဘူးထဲမွာ ထည့္ထားခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ အဲ့ဒါကို ထုတ္ယူသြားျပီး အဲ့ဒီအေပၚမွာ တင္ခဲ့တာျဖစ္မယ္´

´တစ္ေယာက္ေယာက္လား´ Carho က အသက္ျပင္းျပင္းရွဴလ်က္ ေမးသည္။ ´ဘယ္သူလဲ´
´မင္းရဲ့မိဘေတြ ထုတ္ယူသြားတာလား´ Juliet က မ်က္မွန္ကို တည့္တည့္ထားရင္း ေမးသည္။
´ဟင္အင္း´ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းခါသည္။ ´အေမ အဲ့ဒါေတြ့ရင္ ရွင္းပစ္လိုက္လိမ့္မယ္´

Gitz က ရယ္သည္။ ´မင္း ငါတို့ကို ေျခာက္လွန့္ဖို့ ၾကိဳးစားေနတာလား Chan´ သူက ကၽြန္ေတာ့္နံေဘးကို တံေတာင္ျဖင့္ တြတ္လိုက္သည္။ ´မင္း ငါတို့ကို လာမေတြ့ခင္ မင္းကိုယ္တိုင္ အဲ့ဒီအေပၚမွာ ထားခဲ့တာ မဟုတ္လား´

´ငါ မထားဘူး´ ကၽြန္ေတာ့္နဖူးမွ ေခၽြးမ်ားထြက္လာသည္။ ´တကယ္ ေျပာတာပါ´

Carho က အရုပ္ကို ႏြမ္းလ်စြာ ၾကည့္ျပီး ေနာက္သို့ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္း ဆုတ္လိုက္သည္။ ´ဟင္း.....နင္လည္း ဘူးကို အဲ့ဒီေနရာမွာ မထားဘူး၊ နင့္မိဘေတြလည္း မထားဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူထားသလဲ´ သူမက မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ့လ်က္ ေျပာသည္။ ´အရုပ္ကေကာ သူ့ကိုယ္သူ အဲ့ဒီေနရာမွာ သြားမထားႏုိင္ပါဘူး´ သူမက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ရွိုက္လိုက္သည္။ ´ျဖစ္ႏုိင္မလား´

Julietက မေက်မနပ္ပံုစံျဖင့္ ေျပာသည္။ ´အရုပ္က သူ့ဟာသူ ေနရာေရြ့သြားတာကေတာ့ တကယ္ကို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး´ သူက ေျပာသည္။ သူ့စကားလံုးေတြက အေတာ္ကို ၾကီးက်ယ္ေနသည္။

´သူ ဟိုကို ဘယ္လိုေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူက ဂရုစိုက္မွာလဲ´ Gitz က ျပံဳးလ်က္ေျပာသည္။ ´သူ့ကို ယူၾကည့္ရေအာင္´ သူက အရုပ္ကို လက္ညိွဳးထိုးျပျပီး ရယ္ေမာသည္။ ´သူ့ပံုက ရယ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ´

Carho က Gitz ၏ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သူမအသံက တိုးညွင္းျပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနပံု ေပၚသည္။ ´အဲ့ဒီလို သြားမေျပာနဲ့။ သူၾကားသြားႏိုင္တယ္´

Juliet က ရုပ္ေသးရုပ္ဟူေသာ စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားသည္။ ´ရုပ္ေသးရုပ္လို အရာ၀တၱဳမ်ိဳးဟာ ငါတုိ့ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို့အတြက္ ဖန္တီးထားတာပဲ´ သူက ကၽြန္ေတာ္တို့ကို ေျပာျပသည္။ ´သူတို့မွာ သိနားလည္ႏိုင္မႈစြမ္းအား မရွိၾကဘူး။ သူတို့ မစဥ္းစားတတ္ၾကဘူး´

ကၽြန္ေတာ္က သေဘာမက်ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။ ´သိနားလည္ႏိုင္မႈ စြမ္းအားလား´ သူက ဘာေတြေျပာေနပါလိမ့္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဤကဲ့သို့ ေျပာပံုကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တုန္ယင္သြားသည္။ ´မင္း အဲ့ဒီလို ေျပာေနတာေတြကို ရပ္လိုက္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္´ ကၽြန္ေတာ္က တီးတိုးေျပာသည္။ ´ရုပ္ေသးရုပ္ကို ငါသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ့မွာ ယုတ္ညံ့တဲ့ အၾကည့္တစ္မ်ိဳး ရွိေနတယ္´

ဟုတ္သည္။ သူ့တြင္ရွိေနသည့္ သူ့မ်က္ႏွာႏွင့္ ပတ္သတ္၍ တစ္စံုတစ္ရာ ေဒါသျဖစ္ေနပံုရွိသည္။ သူ့မ်က္လံုးမ်ားတြင္မူ တစ္စံုတစ္ရာ မိတ္ေဆြ မဆန္မႈမ်ား ရွိေနသည္။

၄င္းကို Carho လည္း ေတြ့ျမင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို သူမ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ´Chan သူ့ကို လႊင့္ပစ္လိုက္ပါ။ ေသတၱာဘူးထဲ ျပန္ထည့္ျပီး အျပင္မွာ သြားထားလိုက္။ သူ့ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ ေတြ့ျမင္ျပီး ယူသြားလိမ့္မယ္´

´ဟင္...သူဟာ အေတာ္တန္ဖိုး ရွိလိမ့္မယ္´ Gitz က မေက်မနပ္ျဖင့္ ေျပာသည္။ ´ငါသာ ဆိုရင္ေတာ့ သူ့ကို ေရာင္းပစ္လိုက္မယ္´
´အရုပ္ေတြကို မင္းဘယ္မွာ သြားေရာင္းမလဲ´ ကၽြန္ေတာ္က ေမးလိုက္သည္။

Carho က ေျခေထာက္ေဆာင့္သည္။ ´သူမ်ား ေပးပစ္လိုက္စမ္းပါ။ အခ်ိန္ကုန္ခံမေနနဲ့´ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာင္းပန္သည္။ ´Chan သူ ငါ့ကို အဲ့ဒီလို ၾကည့္ေနရင္ ငါ့စိတ္ထဲမွာ မလံုဘူး´

သူမ စကားကို ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့မိလွ်င္ အလြန္ေကာင္းေပလိမ့္မည္။ သို့ေသာ္ နားေထာင္ရမည့္အစား ကၽြန္ေတာ္ ဤကဲ့သို့ ေျပာခဲ့မိသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို့ အားလံုးကို အႏ ၱရာယ္တြင္းထဲသို့ က်ေရာက္ေစခဲ့သည္။

´ငါ စဥ္းစားပါရေစဦး။ ဒါေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႕ကို ငါေသတၱာဘူးထဲ ျပန္ထည့္ျပီး ၀ွက္ထားရမယ္။ ႏို႕မဟုတ္ရင္ အေမ ငါ့ကို စိတ္ဆိုးလိမ့္မယ္´

အ၀တ္ဗီရိုထိပ္ေပၚသို႕ ကၽြန္ေတာ္ လက္လွမ္းလိုက္ျပီး ရုတ္တရက္ လက္ကို ျပန္ရုပ္လိုက္မိလ်က္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ခါလိုက္သည္။

´Carho က မတိုးမက်ယ္ ေျပာလိုက္သည္။ ´ဘာျဖစ္လို့လဲ´

ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ´ထူးဆန္းလိုက္တာ´ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပသည္။ ´သူ့ကို ငါထိလိုက္ေတာ့ ပူေႏြးေနတယ္´

Juliet က မ်က္မွန္ကို ေနရာတက်လုပ္ျပီး အရုပ္ဆီကို လက္လွမ္းလိုက္သည္။ သူက အရုပ္ကို ဆြဲယူလိုက္ျပီး ေလ့လာၾကည့္သည္။ ´မင္း အျပင္ထြက္တုန္း သူ့အေပၚကို ေနေရာင္က်ေနရလိမ့္မယ္။ သူ အေတာ္ကေလးကို ပူေႏြးေနတယ္။ စမ္းၾကည့္ပါလား ´ အရုပ္ကို Gitz ဆီ သူကမ္းေပးလိုက္သည္။

´အို..ဟုတ္တယ္။ အေတာ္ကို ပူေနတယ္´ သူ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ ´သူ အသက္ရွင္ေနေကာင္း ရွင္ႏိုင္တယ္။ သူက ျပက္လံုးထုတ္ျပီး ၀ုန္းခနဲ ထရပ္လိုက္သည္။ အရုပ္ကို Carho ထံသို့ သူကမ္းေပးလိုက္သည္။ ´မင္းကိုင္ရဲရင္..ငါ့ကို ကိုင္စမ္း´ သူက ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ေျပာသည္။

Carho က ေဒါသျဖစ္ကာ အေနာက္ကို ဆုတ္သြားသည္။ ´သူ့ကို ငါ မထိခ်င္ဘူး။ သူက ကံမေကာင္းဘူး´
Gitz က အရုပ္ကို ေသတၱာဘူးထဲ ျပန္ပစ္ထည့္လိုက္ျပီး အဖံုးကို ေနရာတက် ခိုင္ျမဲစြာ ဖံုးအုပ္ထားလိုက္သည္။ ထို့ေနာက္ ဘူးကို အ၀တ္ဗီရိုထဲ ျပန္ထိုးထည့္လိုက္ျပီး ရႈးဖိနပ္အားလံုးကို အရုပ္အေပၚ စုပံုထားလိုက္သည္။ ´ကဲ...သူ အဲ့ဒီအထဲက ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထြက္ႏိုင္ဦးမလား ဆိုတာ ၾကည့္ၾကရေအာင္´

အ၀တ္ဗီရိုကို ကၽြန္ေတာ္တို့ ပိတ္လိုက္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရန္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အရုပ္အေၾကာင္း မည္သူမွ ထပ္မေျပာၾကေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခ်ိန္တြင္ ေမွာင္ေနျပီ ျဖစ္သည္။ အခန္းထဲကို ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ထိတ္လန့္စိတ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာထဲစိမ့္သြားသည္။

ကၽြန္ေတာ့္စာေရးစားပြဲေပၚတြင္ အရုပ္ထိုင္ေနသည္။

------------>>>>>> EnD oF ePiSoDe 2